Duiken op Pulau Payar

Weer eens op tijd opgestaan, 08:30, en weer een lekker ontbijtje. Snel spullen pakken, want het scootertje staat er nog! Eerst maar weer eens naar Kuah, want we willen duiken. Bij de Jetty (haven) eerst een rondje gelopen, maar geen Langkawi Coral winkeltje. Wel een hoop lokale operators die alles aanbieden, dus uiteindelijk hier maar eens informeren. Hij heeft (uiteraard) een speciale aanbieding (...) In plaats van de normale 280 ringit pp voor de reis incl. 2 duiken nu voor 250 ringit, Aangezien de website van Langkawi Coral ook 280 aangeeft nemen we het aanbod aan.

Dus gaan we morgen lekker duiken! Vertrek 08:15 bij de lobby. Meteen even navragen wat een scootertje bij hem kost: 35 ringit per 24hr. Maar dan moet je wel een rijbewijs hebben. Op dat moment komt Esther erachter dat we al die tijd al op een motor rijden in plaats van een brommer. Arno had dat al door toen het ding harder dan 70 ging (we hadden immers 110 gereden). Doorgereden naar Langkawi Fair; een winkelcentrum bij de Jetty in de buurt. Hier zijn we maar eens een paar uur gaan doorbrengen in alle winkeltjes, veel leuke zaken dus ook maar weer eens veeeeeeeeel gekocht: scootertje vol. Ook heb ik Es even geparkeerd bij een voetreflex massage mannetje, deze heeft Es even drie kwartier mishandeld (was wel lekker hoor!), zodat ik even wat tijd voor mezelf had.

Om een uur of vier naar het hotel terug gegaan, en onderweg even gestopt voor een regenbuitje. Konden we meteen maar even the ais drinken: een soort thee/melk/ijs mengsel. Heel apart, dus niet opgedronken. Wasje opgehaald (7 ringit) en weer verder. Even gestopt in de nieuwe haven om te pinnen, meteen even de bovenverdieping bekeken. Hier blijkt een KFC te zitten, dus het avondmaal was binnen! Terug in het huisje nog wat drinken en even typen. Vroeg slapen: morgen duiken!

Opstaan om 06:45, we willen op tijd klaar zijn om te gaan. Ontbijtje als een van de eersten, eigenlijk wel logisch zo vroeg. De bus is netjes op tijd, en we zijn niet de enige Nederlanders. Een andere man hoort ons praten, hij gaat ook duiken. Na een rit van ongeveer 1,5 uur langs vele hotels zijn we bij de Jetty in Kuah. Daar kunnen we al snel inchecken in de grote catamaran.

De tocht duurt ongeveer 45 minuten. Onderweg vullen we wat papieren in om te mogen duiken, en gelijk krijg ik te horen dat ze geen DIN flessen hebben dus geen eigen automaat, prutsers.

We melden meteen dat we niet van heel diep duiken houden en graag foto’s willen maken. Dit is geen probleem, gemiddelde diepte van het duiken schijnt 12m te zijn. Bij Pulau Payar aangekomen valt het platform (mij) een beetje tegen, zeer veel mensen en een beetje chaotisch geregeld. Er is vlak voor ons nog een boot komen aanleggen uit Penang.

Na een korte toespraak over de bedoeling van het platform (WC, douche, lunch etc) kunnen we ons door de Japanners heen wurmen richting de duikers hoek. Leuk zo’n grote duiktas en van die kleine paadjes. Deze organisatie gaat duidelijk voor het massatoerisme, hoe kunnen we zoveel mogelijk mensen onderbrengen op een platform?

Daar aangekomen mogen we de versleten BCD’s, kale loodgordels en versleten flessen aanschouwen. Ook horen we dat er een paar O-ringen tijdens het vullen eruit knallen. Blijkbaar is dat heel normaal, de divemasters lachen erom: “we hebben slechte ringen gekregen, no problem”. Na de briefing kunnen we aankleden en de kleine boot in. Deze brengt ons eerst naar het einde van het eiland voor duik 1. Daar aangekomen blijkt net de stroming om te draaien, over naar plan B dus en even verder te water dan maar. Iedereen (+- 6 duikers, 2 masters) gaat netjes achterover te water, niets aan de hand. Bij het afdalen naar de bodem blijft Es achter met problemen met klaren. De rest van de groep vertrekt, en een divemaster en ik blijven bij Es. Weer boven water komt de boot al snel naar ons toe, we moeten instappen.

De divemaster vertelt ons dat we de duik moeten afbreken, ik mag eventueel met hem mee naar de andere groep. Na enig tegensputteren van ons proberen we het op een andere plek (dichter bij de groep) nog een keer. Deze keer gaat het een stuk beter met Es, dus kunnen we lekker gaan zwemmen. Heel veel vis te zien, echt mooie visjes in anemonen, maar ook grotere vissen zoals groupers etc. Leuke foto’s gemaakt ondanks het tegenvallende (10m) zicht vandaag. Na een minuut of 35 gaat het erg slecht met mijn keel, krijg moeite om te ademen en de pijn word steeds erger. Ik besluit de duik te stoppen en ga naar boven. Es gaat verder met de divemaster. Op de boot gaat het al snel beter, en de rest van de groep komt al binnen 5 minuten naar boven. Iedereen had het over “de schildpad”, deze was door (bijna) iedereen gezien bij het te water gaan. Ze vertelden me dat hij vlak bij me zat….niet gezien dus. Na nog eens 5 minuten komen ook Es en de tweede divemaster boven. Zij blijken ook nog eens een BlackTipped Rifhaai gezien te hebben van 1,5 meter, weer eens jammer voor Arno. De lunch op het platform is te doen, maar niet geweldig zoals beloofd, een 5 sterren lunch is anders. Omdat we laat terug waren van de duik was ook bijv het fruit al op. Leuk. Dus als je gaat duiken hoef je geen rekening te houden met wat fruit, want alle snorkelende Japannertjes hebben het al opgemaakt. Na de lunch gaan we duik 2 maken op het huisrif, onder het platform dus. De divemasters hebben onze set alweer opgebouwd, luxe hoor! Alleen zit Es d’r fles nog los, slordig hoor! We gaan lekker onder, klaren gaat weer slecht dus blijven we in ondiep water (Max 9m). We zien al snel grote groupers (meter) die erg nieuwsgierig zijn naar je handen. Spontaan weet ik weer hoe stil ik mijn handen kan houden als het moet... engerds.

Leuk duiken, maar wel snel last van de keel. Ik ga een keer naar boven voor wat “natte lucht”. We zien een aantal Nemo’s en ook die andere vis van de film, niet Dory maar de ouwe vis uit het aquarium. De grouper blijft ons volgen op veilige afstand als een afgericht hondje. Als ik voor een tweede keer naar boven ga raken we de divemaster en de derde duiker kwijt. Geen probleem want we zitten vlak bij het platform. We vinden de weg zelf wel. Op het platform snel aankleden en spullen pakken, de boot gaat al bijna.

Ojee vrijdag de 13e en dan gaan duiken, als dat maar goed gaat. ’s Morgens vroeg: ja om 8.10 worden we al opgehaald eerst een ontbijtje gegeten. Daarna de tas opgehaald en wachten op het bussie. Nu met een andere mee, East marine Divers. De bus van East Marine rijdt dezelfde route als de bus van Langkawi Coral: dus wie komen we onderweg tegen? De vorige divemaster van Coral langkawi, erg lullig dan voor hem. Uiteindelijk kwamen we aan in Kuah. Eerst; weer even een papiertje invullen met een kopje thee erbij.

Daarna gingen we naar de boot, de Saga ekspres. Onze tas werd zelfs voor ons gedragen. Aan boord gingen ze al de setjes klaarmaken en de groepsindeling werd bepaald. Wij gingen met nog 3 mensen en een divemaster duiken. Aangekomen op de bestemming spullen aantrekken en direct vanaf de achterkant van de boot te water. Dit keer een sprong. De 1e duik was niet zo erg mooi, veel zand op de bodem, weinig koraal, maar wel veel kleine visjes. Ongeveer 40 minuten gedoken. Arno wilde al eerder omhoog omdat hij last had van zijn keel. Kort daarna gingen de anderen ook omhoog. We werden met een bootje naar een andere plek gesleept achter een touw aan. Dat was best zwaar en lastig.

Toen gingen we nog even op een andere plek duiken vervolgens weer terug naar de boot. Daar kregen we de lunch, was erg goed. Nasi met worstjes, kip salade, vis en een eitje en watermeloen. Erg goed voor een packed lunch!. Zo’n 1,5 uur op de boot gezeten dus lekker rustig aan. Weer voorbereiden op de 2e duik. Nu eerst met een bootje weggebracht. Weer een sprong maken. Deze was moeilijker. En door naar beneden. Het was echt schitterend.

Heel erg mooi koraal. Witte en lila soft koraal. Verder een leuk visje gezien wat onze vinnen aanviel. Een grouper natuurlijk weer. En maar liefst 2 haaien. Blacktips. Leuke scholen met gele visjes.
Groen dennenboompje. Erg veel stroming, in het begin zijn we afgezet halverwege het eiland en we kwamen ver buiten het eiland terecht. Maar wel schitterend tussen het koraal gezwommen. Oja natuurlijk ook nog een koraalduivel gezien. Arno kreeg last van zijn keel dus zijn we omhoog gegaan. Een bootje kwam ons ophalen en bracht ons terug naar de boot. Kort daarna kwamen ook de anderen boven. De divemaster was een beetje boos omdat hij dacht dat wij onze eigen weg waren gegaan. We hebben uitgelegd waarom we eerder naar boven waren gegaan, maar ik denk niet dat hij het snapte. Nog heel even gesnorkeld maar toen was het alweer tijd om te gaan. Om 15.00 uur vertrokken richting Kuah. Nog een uur varen. Lekker tijd voor een tukkie. Daar in Kuah even stempeltjes gehaald en met het busje zijn we weer thuisgebracht.

Het busje kwam ons netjes op tijd oppikken om 08:10 (vroeg dus weer). Weer snel naar de haven toe en een kopje thee bij de Yacht club. Formuliertjes invullen etc. We mogen deze keer het intropraatje overslaan en meteen de boot op. Onderweg krijgen we van de divemaster (een andere, gelukkig) te horen wat we gaan doen. We duiken met drie duikers en 1 divemaster.

De eerste duik doen we bij de Coral garden, wij blij natuurlijk. Meteen aan het begin merk ik dat de automaat erg vreemd is; ik heb namelijk twee octopussen en geen normale automaat. Zal wel dacht ik. Degene die het best werkte heb ik maar gebruikt. Deze lekte alleen wel water als je naar beneden keek, best vies zout water.

De duik was wel leuk (veel koraal) alleen was ik erg duizelig. Omdat de andere duiker dieper ging, zijn we onderweg van divemaster gewisseld. We zijn meegelift met een tweetal andere duikers. Na 30 minuten ben ik omhoog gegaan en is Es verder gegaan met de divemaster. Het duizelige hield zelfs op de boot nog even aan. Op de boot hebben we eenzelfde lunch gekregen als de vorige keer, alleen geen watermeloen deze keer. Was dus weer goed voor elkaar. Na een lange interval van 1,5 uur gingen we om 13:50 voor de tweede duik.

Weer een andere divemaster; de andere duikers gingen namelijk voor een diepe duik bij een ander eiland. Deze divemaster was heel goed, hij had nog tips voor het duizelen voor me, en hij nam onze verzoeken over om minder diep te gaan. We hebben heerlijk gedoken en veel visjes gezien, zelfs nog een murene en een lionfish. De kleuren waren veel helderder en het zicht was ook goed. De divemaster vond het zelf alleen niet diep genoeg (Max 9m). Deze keer beide de duik afgemaakt zonder al te veel problemen.

In de namiddag naar Kuah gereden, per ongeluk de locatie van de markt gevonden omdat ik verkeerd was gereden. Maar eerst moesten we nog naar het divecenter van Eastmarine divers. Daar werden we hartelijk ontvangen door Rina, terwijl we alleen maar een T-shirtje kwamen kopen. Gezellig zitten babbelen onder het genot van een biertje. We kregen tips over de beste maanden om te duiken in Maleisië, en vertelden het een en ander over andere duik organisaties. Zo kun je in Thailand 5X op een dag duiken.

Na een tijdje kwam het gastenboek op tafel, trots lieten ze een aantal Nederlandse teksten zien. Maar ook hadden ze speciale gasten gehad: de Minister President van Maleisië en Michael Schumacher. De laatste kwam als een soort Mysterie Man bij de duikschool in 2001. Hij werd opgegeven als een VIP zonder naam, en er mochten geen foto’s gemaakt worden. Maar ze hadden wel zijn inschrijfformulier bewaard, inclusief handtekening. Hij had alleen zijn telefoonnummer niet opgeschreven. Hij woont overigens in Zwitserland. Wij hebben ook alvast wat geschreven in het Engels en in het Nederlands. We hebben beloofd de foto’s door te sturen via de e-mail. www.eastmarine.com.my.

Hierna weer richting de markt gegaan. Daar hebben we alles afgelopen. We hebben natuurlijk weer lopen snoepen, eerst een laichy ais, daarna een soort pannenkoekje met nootjes erop (heel krokant, als een koekje) en natuurlijk saté van kip en rund. Ook nog een soort choco donuts uit de frituur, klein maar overheerlijk. Een poging gedaan met een soort bladerdeeg driehoekje met kip en aardappel, niet zo’n succes dus maar weg gegooid. Als laatste een echte Durian gekocht. Wel een kleintje van 1kg die ons maar liefst 4 ringit kostte. Hij was alvast geopend voor ons, Es vond het niet echt vies ruiken, ikzelf vond het niet meer lekker als je je neus er in steekt.

De vrucht leek op een soort lederen embryo, heel vies gezicht en gevoel. Beide een klein hapje geprobeerd, maar niet lekker. Dus maar snel weggegeven aan iemand uit de buurt, die vond het wel lekker.