Jenny in Maleisië

Het oversteken van de grens tussen Singapore en Maleisië verloopt gladjes. Bus uit, inleveren van het immigratieformulier voor Singapore, stempel in je paspoort, bus in, stukje rijden, bus uit, immigratieformulier voor Maleisië invullen, stempel in je paspoort, bus in, KLAAR! (Voordeel van het invullen van al die immigratieformulieren is dat je er handigheid in krijgt, zodra je het een paar keer gedaan hebt ken je je paspoortnummer en expiery date uit je hoofd :-))

Na een paar uurtjes belanden we vervolgens in Melaka. De eerste teleurstelling volgt aan snel: de taxi's die vanaf het buststation vertrekken hebben een vastgestelde prijs, die eigenlijk veel te hoog is voor het kleine stukje naar de stad. Maarja, het busstation is zo gelegen dat je niet ff een stukje kan lopen naar een andere taxiplaats, gewoon betalen dus!

Gelukkig ligt binnen Melakka alles op loopafstand. Ons hotel ligt in een wijk met mooie koloniale huizen, niet ver van het wereldberoemde Stadthuys. Het is duidelijk dat de Hollanders (en Engelsen en Portugezen) actief zijn geweest in sit stadje, een paar eeuwen geleden... In het Stadhuys in een museum gevestigd met allerlei wapenuitrustingen en kleding, maar ook het gebouw zelf is van binnen is fraai om te zien. De vloeren zijn van donker hout en staan strak in de was, dikke houten balken verstevigen muren en plaffonds.

Op het Dutch Town Square, het plein voor het Stadthuys staat een 'authentieke' Hollandse molen, welke met name bij Japanners zeer in trek is.

De klokkentoren spreekt mij persoonlijk meer in. Mooi rood is niet lelijk. Zouden alle gebouwen an dit plein in de tijd van de Hollanders ook al deze kleur gehad hebben? Ik kan het me nauwelijks voorstellen... Nee, het rood symboliseerd de kleur van de bakstenen die de Hollanders meenamen uit Zeeland, eeuwen geleden. Alles is alleen een beetje aangedikt in de loop van de jaren. Verder ligt aan het plein nog een oude Christelijke kerk (ook rood) en het jeugdmuseum.

Omhoog bij het Stadthuys de heuvel op ligt het restant van de St. Pauls kerk. Alleen de muren van de kerk staan na al die jaren overeind. Echter, het uitzicht over de stad Melakka is geweldig! In de kerk zijn overigens ook verschillende grafstenen te vinden. In oud-Nederlands staat beschreven wie ooit onder deze steen zijn of har laatste rustplaatst heeft gevonden en wat diens functie was. (In de trand van: Anna Janszens, huisvrouw van...) Ik zie er blijkbaar Nederlandser uit dan ik zelf dacht: aan aantal Arabische vrouwen in chador kwam op me af met de vraag of ik misschien kan vertalen wat op die stenen staat. Hmmm.

Het loont de moeite om aan de achterkant van de heuvel de trap naar beneden te nemen, je loopt dan langs de Porta Santiago (het enige behouden onderdeel van een oud fort) en een aantal (niet zo interessante) musea.

Voor het Stadthuys staat een aantal riskaw (fietstaxi) rijders te wachten op klanten. Fietsen zijn mooi versiert, nepbloemen in alle kleuren van de regenboog hangen aan de fietsen, een aantal fietsen hebben zelfs lampjes en geluid. Omdat ik vanwege mijn enkelblesure nog steeds niet al te ver kan lopen, besluiten Ben en ik voor een uurtje een riskaw te huren. Een iel, maar sterk, mannetje rijdt met ons door Chinatown.

De eerste stop is bij het Baba Nonya Heritage Centre. Het kleine museum geeft een goede impressie hoe rijke Chinezen leven (leefden). Veel antiek, soms een beetje kitsch, maar ook wel weer mooi op een bepaalde manier.

De meeste panden in Chinatown zien er mooi geverfd en goed gerestaureerd uit. Zeker met het zonnetje erop leidt dit tot een kleurrijk geheel. In vele panden zijn hotels en eethuisjes gevestigd, maar het aantal antiekwinkels spant werkelijk de kroon!

Onze riskawrijder fungeert tevens als gids en laat ons verschillende Buddhische tempels zien. Hij heeft een oud boekje (inmiddels niet meer dan een votje), waarin hij ons aanwijst wat we zien. Alles wordt ineens teruggekoppeld aan de Hollanders, wat misschien in het geval van een lamp nog wel zou kunnen, maar ik kan me niet voorstellen dat de VOCers een Hollandse Buddha geschilderd hebben. :-)

Zeer noemenswaardig vind ik de tempel combinatie aan de Jl Tokong: naast elkaar bevinden zich een moskee, een Hinduistische tempel en een Buddhistische tempel. Een schoon voorbeeld dat verschillende religies best naast elkaar kunnen gaan!

's Middags nemen we een taxi naar de Portugese nederzetting bij Melakka. het pleintje schijnt met name in het weekend heel druk en gezellig te zijn, maar daar bleek niks van waar te zijn. Leuk om de zee gezien te hebben, lekker windje, lekker ijsje, maar verder niks bijzonders. Geen aanrader dus!

Vlak bij het Stadthuys vertrekt aan het eind van de middag een boot, die een stukje upriver vaart. Vanaf de rivier zie je een heel andere kant van Melaka, stenen huizen maken plaats voor houten paalwoningen en mensen baden zich in de rivier. Iedereen zwaait naar je, kinderen rennen een stukje mee met de boot. De boot keert om bij Kampong Morten, een typisch voorbeeld van een Maleise kampong.

In het water zwemmen vele reuzenhagendissen, sommige zijn meer dan een meter lang. Onze medepasagiers starten al snel het spel: 'spot the lizzard'.

Overnacht in Hollitel, Jl Plaza Mahkota 5 Zeer vriendelijke en behulpzame staf. Redelijk ruime kamers met AC, TV en electrische douche voor ongeveer RM 70.

Vanuit Melaka hebben we de bus naar Kuala Lumpur genomen. De busreis duurt een kleine 2 uur, verschillende maatschappijen verkopen tickets voor vergelijkbare prijzen, je hoeft nooit lang te wachten.

Vanuit KL is het national park Taman Negara niet moeilijk te bereiken. Je kan het openbare vervoer nemen, maar de kans is groot dat je de boot mist omdat de bus net te laat aankomt. Wij hebben dan ook bij NKS travel in KL transport naar het park geregeld. Na 4 uurtjes bussen zijn we in Jerantut, niet ver van Kuala Temberling, de uitvalsbasis van de bootjes naar het park. Jerantut is klein en niet zo bijzonder, veel meer dan een paar travel agencies en een markt is er niet. (Er is wel een pinautomaat, voor de liefhebbers!) In Jerantut kun je de noodzakelijke permit voor het NP regelen, deze kost slechts RM 1 (+ RM 5 voor je camera). Via NKS kun je ook accomodatie en excursies voor Taman Negara regelen. Gelukkig hebben we van deze faciliteit gebruik gemaakt, werkelijk alles in Taman Negara bleek vol te zitten! (Juli 2004.) Het zal wel aan de vakantie liggen ofzo... Excursies daarentegen kun je voor identieke prijzen ook in Taman Negara zelf regelen, neem dus geen overhaaste beslissingen.

De boottocht naar Taman Negara duurt zo'n 3 uur, maar is werkelijk schitterend. Zachtjes kabbelt het bootje stroomopwaards de rivier op, zigzaggend, de stroomversnellingen en ondiepe delen van de rivier ontwijkend. Onderweg zie je Orang Asli, leguanen, waterbuffels en prachtige vegetatie.

In Taman Negara kun je zowel in het resort naast het park als in het dorp (Kampung Kuala Tahang) aan de overkant van de rivier verblijven (3 maal raden waar wij zitten...). Het hele park is me echter iets té touristisch, overal reizigers, met name Nederlanders, je voelt je helemaal thuis :-)
Elke avond draaien er verschillende infomatieve video's over het park in o.a. het hoofdkwartier en de aanlegplaats van de boten uit Kuala Temberling. Hoe infomatief de video is kan ik helaas niet zeggen, het geluid stond veel te zacht en iedereen sprak gewoon door. Helaas pindakaas. De beelden zijn echter mooi, dus waarom niet toch een kijkje nemen terwijl je een hapje eten naar binnen schuift... (Het eten in het park is weinigs bijzonders, locale gerechten zijn compleet aangepast aan de smaak van de westerlingen - zonde! Bier is er in het park trouwens niet te krijgen, even vantevoren inslaan dus!)

's Avonds hebben we deelgenomen aan een nachtsafari. Deze leidt niet door het park zelf, maar door een nabijgelegen palmplantage aan de overkant van de rivier. Gelukkig maar, de 4WD zouden het park alleen maar onnodig beschadigen, respect voor de natuur is helaas ver te zoeken onder de locale bevolking (lees: onze chauffeurs en gidsen).
Park of niet, we zien aardig wat beesten. Een wilde hond, verschillende vogels (waaronder een uil), slangen, een beerkat, wild zwijn, waterbuffels, koeien (meer karbauwen, mijns inziens) en veel te veel insecten (DEET mee dus!). Best grappig. Omdat ik selcht loop heb ik de eer naast de chauffeur te zitten, met als voordeel dat ik veel meer beesten zie dan de rest van de groep. Moeten zij het doen met het schijnsel van de lamp van de gids en de maan, ik zie alles verlicht met de loplampen van de auto. Het duurt echter een tijdje voordat de chauffeur loskomt en me wat dingen uitlegt, ik ben namelijk niet in staat de gids die buiten zit te horen. Onze vriendschap gaat zo ver dat hij op een gegeven moment bloemen voor me pluk (nog wel grappig) en een onschuldig, slapend vogeltje uit de boom trekt en in mijn handen duwt (zielig!!!).

Na een goede nachtrust is het tijd voor de Canopy Walk. Het pad naar deze hangbrug toe voert via het resort en een mooi stuk jungle. Het pad wordt ruiger en ruiger, maar is goed te doen (zelfs wanneer je zoals ik voor het eerst in twee maanden zonder krukken loopt...). Geleidelijk aan staan er minder en minder beschrijvende bordjes bij de bomen, desalnietemin zijn er wel bordjes waar op staat welke kant je op moet lopen en hoe ver het nog is.

De Canopywalk (RM 5) is de langste ter wereld, het hoogste punt is zo'n 40 meter hoog. Elke ochtend worden alle touwbruggen gecheckt, toch moet ik eerlijk bekennen dat ik de eerste stappen best eng vond, met name omdat de bruggen lekker kunnen schommelen. Niks aan het handje natuurlijk, het uitzicht door de boomtoppen en over de rivier is prachtig. Zeker wel de moeite waard, ondanks alle drukte.

Na een welverdiende douche varen we met een bootje naar een nabijgelegen Orang Asli nederzetting. De Orang Asli zijn de oorspronkelijk bewoners (aboriginals) van Maleisië, ze hebben een negroïde uiterlijk, compleet met kroeshaar. Momenteel zijn er nog minder dan 100.000 Orang Asli. Hun dorpen zijn gebouwd van materiaal uit de jungle, tegenwoordig aangevuld met materiaal als plastic. De meeste mensen zijn nooit naar school geweest. In het dorp krijgen we een demonstratie blaaspijp schieten en leren we hoe je vuur kan maken. Onze gids weet ons overigens een hoop te vertellen over de Orang Asli, o.a. dat de mensen kun doden 'begraven' op een plateautje hoog in een boom. Lichamen worden eerst in doeken gewikkeld, dit om ze beter te bewaren. Het hoger plaatsen van de geest is positief in deze overwegend animistische cultuur.

We zijn duidelijk niet de enige touristen in het dorp, aangezien dit het enige dorp is wat gasten wilt ontvangen, gaat werkelijk iedereen bij deze mensen op bezoek. Erg pitoresk is het geheel hierdoor niet, maar wanneer je alle mensen ff wegdenkt... De Orang Asli laten alles gelaten over zich heenkomen, groepen komen immers maar een uurtje per dag en brengen een hoop geld in het laatje. En daar draait het om. En weet je, eigenlijk is de rondleiding door dit dorp en het mogen snuiven aan deze apparte cultuur desalnietemin zeer interesant.

De volgende dag vertrekken we met boot en bus richting KL.

Overnacht in Ekoton Guesthouse, boven aan de trap naar links.
Er zijn kleine challetjes, maar er is ook een soort van guesthouse. Een kamer voor 5 personen met AC en private bathroom (geen warm water) kost RM 90. Het schoonmaakteam mag iets beter haar best doen, het is overduidelijk dat alleen de vloer gedaan wordt :-)

Wat is er logischer dan te beginnen met een wandeling door Chinatown, wanneer dat ook de wijk is waar je hotel zich bevindt? Niks!

Talrijke kramen met fruit, ander voedsel, (nep)DVD's en (nep)merkartikelen zijn uitgestald binnen Chinatown. Vanaf alle kanten word je belaagd om vooral HUN DVD's te kopen, de één nog scherper geprijsd dan de ander. Filmliefhebbers kunnen hier absoluut hun hart ophalen!

We verruilen de drukte van Chinatown voor de drukte van de monorail en zetten koers richting de KL toren. De monorail is een efficiënte vorm van transport, niet duur en alle haltes staan duidelijk gemarkeerd.

Vanaf de monorail is het niet al te ver lopen naar de KL toren (Menara Kuala Lumpur), dat ding is zo hoog dat hij niet te missen is! Maar je kent dat wel: wanneer je denkt dat je er bent, blijkt de heuvel waarop de toren staat toch nét iets hoger dan gedacht. Niet dat dit een onoverkomelijk probleem is, maar aangezien we voor zonsondergang boven willen zijn zwichten we toch maar voor een van de talrijke taxi's.

De KL toren is op 4 na de hoogste zendmast van de wereld. Een lift brengt je naar het viewing deck op een hoogte van 276 meter, waar vandaan je een prachtig uitzicht hebt over KL (en uiteraard de nabijgelegen Petronas Towers) en omstreken. Zelfs de limestone grotten waarin onder meer de Batu Caves zich bevinden zijn zichtbaar. Een duidelijke audio-guide die beschikbaar is in verschillende talen geeft uitleg over hetgeen je ziet. Erg makkelijk is ook de vooruit- en terugspoeloptie, wanneer het ergens erg druk is, sla je dat deel even over en kom je later gewoon terug. Je krijgt een hele berg informatie, maar zeker heel interessant. Terwijl we ons rondje maken gaat langzaam de zon onder. Het licht van de ondergaande zon verandert de kleuren in de stad. Geleidelijk gaan er meer en meer lampjes aan en het uitzicht veranderd drastisch. Adembenemend, steeds zie je weer nieuwe en andere dingen.

Na een paar uur zijn we echt uitgekeken (voor zover mogelijk...) en beginnen onze maagjes te knorren. Een taxi brengt ons naar Bangsar, een wijk met verschillende trendy café's en restaurants. Deze laten we echter links liggen en we bestellen een eenvoudige (nouja...) doch voedzame maaltijd (dat wel!) bij één van de Food Stalls. Onze maaltijd wordt opgeluisterd door een uitzending van de locale Idols, een programma dat in Maleisië ook zeer populair is. Bijna elke Food Stall heeft wel zijn eigen TV. De kandidaten die we zien zingen slecht, maar dat maakt het geheel niet minder amusant. We zingen en klappen vrolijk mee met de locale bevolking en het ijs is snel gebroken.

De volgende dag hebben we een mooie wandeling gemaakt door Chinatown en het koloniale district. Wie per trein KL binnenkomt heeft het eerste gebouw al gezien: het mooie, witte treinstation van KL. Een stukje verderop ligt het postkantoor, alle motiefjes in alle ramen zijn gebaseerd op symbolen van de Islam. Een mooi gebouw en een mooi terugkerend thema, met name de hoge toren doet vrij sprookjesachtig aan. Bijbehorende Petronas fontijn is een beetje saai, maar vanaf het plateautje heb je wel een mooi uitzicht over de stad. Maleisiërs vinden de fontijn daarentegen wel de moeite waard, grappig om te zien dus hoe zij zich vergapen bij dat ding.

Merdeka plein is daarentegen zeer interessant. Ooit was deze Padang (=plein/grasvlakte) het hart van het koliniale district, maar nog steeds ligt het gras en goed bewaterd en pas geknipt bij. In 1957 is op dit plein de onafhankelijk uitgeroepen. (Vandaar de naam, Merdeka= vrijheid/onafhankelijkheid.) Aan de westkant van het grasveld ligt de Royal Selangor Club, nog steeds een verzamelplaats voor de locale elite. Aan de noordkant van het plein liggen gedenkbogen die de vrijheid symboliseren. Aan de oostkant ligt het Sultan Abdul Samad gebouw, een megelmoes van Moorse en Victoriaanse stijl die typerend is voor de koloniale gebouwen in KL. Ooit was dit gebouw het secratariaat voor de Britse administratie, maar na de val van de Britten is het de Supreme Court. Wanneer je tussen de hoogbouw door kijkt, zie je de Petronas Tower en de KL tower liggen. Een duidelijk contrast, deze ontmoeting van oud en nieuw.

Iets ten noorden van het plein ligt Mary's Cathedral en de treehouse fontain.

Ook ligt de Masjid Jamek vlak bij het plein, een van de mooiste moskee's van KL. Om binnen te komen moet je uiteraard decent gekleed zijn, wanneer je als vrouw geen hoofddoek bij je hebt (stel...) dan kun je er ter plekke een lenen (bah :-))

Na een paar dagen de stad ontvlucht te zijn naar Taman Negara National Park, vervolgen we onze tocht door KL. We hebben nog steeds de Petronas Towers niet van binnen gezien, dat is toch wel een 'hoogtepunt' van ieder bezoek (al sta je in de KL tower hoger). Op dag één zijn we duidelijk te laat, elke dag worden er maar 800 kaarten vergeven om vanaf de loopbrug tussen de torens over de stad te kijken, dus je moet er vroeg bijzijn. In tegenstelling tot wat in de Lonely Planet staat: de ticket afgifte (tickets zijn gratis) opent om 8.30, om 9.00 uur mogen de eerste groepen de torens in.

Naja, in de Petronas Towers ligt ook een winkelcentrum, het Suria KLCC, dus voordat we in het zwembad van het hotel duiken nemen we daar maar een kijkje. Alle upmarket internationale ketens zijn hier te vinden, desalnietemin zijn de prijzen in KL lager dan bij ons. Het jammere alleen is dat de meeste winkels niet echt zijn ingericht op vrouwen van 1.87 m, geen leuke nieuwe broek voor mij dus :-( Na heerlijk afgekoeld te zijn in het zembad bezoeken we hetvolgende winkelcentrum: het Sungei Wang Plaza en BB Plaza. en shoppen maakt hongerig, maar geen nood, aan de Jl Alor zijn vele Food Stalls om je honger te stillen. Selamat makan!

Op tijd naar bed, 's morgens vroeg poging twee, je moet er wat voor over hebben om de Petronas Towers in te willen. Voor achten staan we in de rij, we zijn duidelijk niet de eersten, maar gelukkig wel bij de eerste 800. De rij verloopt niet heel georganiseerd, er zijn geen hekjes als bij de Efteling, maar toch verloopt alles soepeltjes. Een aantal mannetjes geeft aan hoe de rij moet lopen en niemand kruipt voor.

In de hal beneden is een tentoonstelling die laat zien hoe deze 420 meter (!) hoge torens zijn gebouwd. Met een computersysteem ben je in staat je eigen torens te ontwerpen (leuk voor kinderen). De vorm van de toren is het symbool van de Islam, een vierkant in een vierkant (een soort ster dus), maar dan met afgeronde hoeken.

De lift breng je vliegensvlug naar de 41ste etage, daar is de loopbrug. Eigenlijk is het een dubbele brug, op de onderste laag lopen de bezoekers, de bovenste laag dient als short-cut voor transport van de ene naar de andere toren. Ondanks de regen is het uitzicht mooi, maar de architectuur van de gebouwen is eigenlijk nog veel bijzonderder. Allemaal glas en staal - superstrak. Heel gaaf om te zien.

Voor de Petronas Tower ligt een grote fontijn, maar zelf van een afstandje lukt het niet de torens van de voet tot de top op de foto te krijgen (niet met een 28 mm lens, althans). Dan maar niet. Wat ben je klein als je voor die inmense torens staat.

's Middags maken er een wandelingetje door Chinatown, biertje bij de bar en even bijkomen van alle indrukken en het vroege opstaan.

Tja, voor het eten toch maar een kijkje nemen in het Time Square Shopping Centre, de zoveelste Mall. Gelukkig wordt het niet saai: de Carnival begint net. Deze Summersale trekt vele bijzoekers uit binnen- en buitenland en wordt geopend door niemand minder dan de minister van tourisme. Na een korte toespraak (in het Maleis) volgt een spetterende mode show. Zijn de fotomodellen aan het begin van de show nog heel decent en traditioneel gekleed, gaande weg wordt de muziek wilder en wordt er meer en meer lichaam onthuld. Ik moet toegeven dat ik niet had verwacht dat Maleisiërs er zo pikant bij zouden lopen, zelfs niet voor een modeshow.

Veel touristen die op de koopjes afkomen zijn Arabische vrouwen in chador. Je ziet alleen hun ogen, maar zij zien alles. Met tassen vol koopjes snellen ze de winkels door. Sommige vrouwen staren mij lang na. Ik ben aardig wat gewend, maar tegen starende vrouwen in chador ben ik niet opgewassen. Hun gestaar is te indoctrinerend, terugstaren vind ik ongepast (juist door hun kleding). Een nare gewaar wording.

Wanneer je in juli niet reserveert, kun je nog eens bedrogen uitkomen. Door vakanties in het midden-oosten zitten veel middenklasse hotels vol... En dan moet je regelmatug verhuizen!

Katari Hotel, 38 Jl Pudu, 2031 7777
Schoon hotel tegenover het Pudu Busstation, China Town. (Je hebt geen last van de bussen!) Op een irritante stagaire na is het personeel erg vriendelijk. Prijs: RM 88-100, inclusief ontbijt

Federal Hotel, 35 Jl Bukit Bintan, 1800 883 535 (gratis vanuit Maleisië)
Heel mooi groot hotel midden in KLCC vlakbij de grote shoppingmalls. Luxe kamers met AC, warm water, ligbad, TV en koelkast. Er zijn allerlei faciliteiten: gym, zwembad, sauna, verschillende bars en restaurants enz. Op de bovenste etage is een draaiend restaurant, waar je als gast (ook zonder hapje of drankje) een kijkje over de stad kan nemen. Mooi uitzicht over de Petronas Towes.

Aan de overzijde van het Pudu busstation vertrekken vele bussen naar Penang. Bussen zijn lux, tickets zijn goedkoop, een dag van te voren reserveren is handig maar niet noodzakelijk (boekingskantoren zijn ook 's avonds open)

Zo gladjes als onze bustocht van KL naar Penang begon, zo abrupt eindigde deze...
Onze buschauffeur leek mooi op schema te liggen, ondanks verschillende stops waarvoor we de tolweg hebben verlaten (bij commissie-restaurants en om vriendjes af te zetten). Maar dan staan we ineens niet ver van Penang stil, er heerst paniek, niemand snapt wat er aan de hand is. De buschauffeur mompelt iets in het Maleis en verdwijnt, mensen in de bus vragen MIJ wat er moet gebeuren. Alsof ik het weet!
Blijkt dat we moeten overstappen naar een andere bus, een gammel exemplaar. De chauffeur kan ook al niet rijden. Met horten en stoten rijden we Penang-bridge op, de langste bus van Zuidoost-Azië. Via een doolhof één-richtings straten komen we dan aan in Georgetown, een nogal grauwe stad. Wees welkom...

Een duik in het zwembad van het hotel maakt veel goed. De lucht is helder en af en toe vliegt een adelaar over. Heel cool, die beesten zijn super aerodynamisch, slecht af en toe maken de vleugels een slag.

's Avonds is het goed vertoeven langs de Lebuh Chulia, de levensader van Chinatown. Helaas zijn echter veel winkeltjes dicht in het weekend. Een paar restaurants en kroegen zijn echter wel open, net als de Hawker stalletjes. Je hoeft dus niet met een lege maag naar bed :-)

Penang heeft een aantal shopping malls, maar helaas valt alles aan beetje tegen na wat we in KL gezien hebben. Veel winkels staan dan ook leeg, wat een verlaten indruk geeft. Net Hoog Catherijne na winkelsluitingstijd, niet 'the place to be'!
Het positieve is echter dat ons shoppen voor een visum gelukt is, de Indonesische ambassade geeft ons groen licht om naar Bintan te gaan!!!

Een leuke excursie voor een middagje is een bezoek aan de Kek Lok Si Temple (tempel van de duizend Buddha's), de grootste Buddhistische tempel van Maleisië. Vanaf de Komtar in Georgetown rijden we verschillende bussen naar Air Hitam (Zwart water), een heuvel vlakbij Penang Hill. Tijdens de busreis krijg je verschillende kanten van Georgetown te zien, naarmate de bus verder het centrum uitrijdt, maken de koloniale gebouwen meer en meer plaats voor grauwe flats. En naarmate de behuizing kleiner wordt, zijn er meer en meer mensen op straat te vinden, wat leidt tot kleurrijke taferelen.

Bij de Kek Lok Si tempel aangekomen moeten we ons eerst een weg banen door te tientallen kraampjes. Verkopers zijn hier duidelijk opdringeriger dan in andere delen van het land, jammer.
Bovenaan de trappen is een vijver met tientallen schildpadden. Deze liggen gezellig op een hoopje. (En het scheelde maar een haartje of mijn telefoon, die uit mijn tas viel, lag er tussen:-))

De tempel bestaat uit verschillende kleinere tempels, in elk deel van de tempel wordt een andere Buddhistische godheid vereert. Het is niet alles goud dat blinkt en niet elke Buddha is van goud. Elke tempel heeft min of meer een unieke indeling en is een bezoekje waard.
Vanaf de begane grond van het tempelcomplex heb je een mooi uitzicht over Penang en Georgetown, maar voor het ultieme uitzicht moet je de pagoda (Ban Po Tar) beklimmen. De wanden van elke etage van de pagoda (het zijn er 7) zijn bekleed met honderden tegeltjes met elk een afbeelding van Buddha. Elk niveau heeft zijn eigen kleurencombinatie en hoewel ik gen idee heb of dit waar is, lijkt ook met elk niveau de rijkdom toe te nemen. Het is trouwens grappig dat de tempel niet in één stijl gebouwd is, de bovenkant is Burmees, de onderkant Chinees en alles wat ertussen zit Thais.

In de Lonely Planet staat een 'rondje eiland' beschreven. Leuk om uit te proberen, een stuk met de bus samen met de lokale bevolking levert vaak de leukste gesprekjes op.

De bus vertrekt al snel naar de Snake Tempel, onze eerste stop. De tempel is ietwat commerciëel, maar gelukkig is het niet druk ten tijden van ons bezoek. Op het altaar van deze Buddhistische tempel staan vasen met takken, mooi gedecoreerd met een aantal (levende) slangen. Gelukkig worden de slangen, die overigens giftig zijn, bedwelmd door de wierook. Ik hoop het maar...
Hoe het ook zij, de beesten liggen er relaxed bij en er is geen vuiltje aan de lucht!

Omdat er ook geld in het laatje moet komen, is het ook mogelijk om met een gifslang op de foto te gaan in een aangrenzend gebouwtje. Ik hou me niet met een dergelijke poppenkast bezig, geen spectaculaire foto's van mij met een slang dus.
De tempeltuin is wel aardig, de slangen die ook hier zouden moet zitten laten zich niet zien.

Met de bus vervolgen we ons rondje naar Balik Pulau. De eerste bus die langsrijdt (en niet vol zit) rijdt voorbij, dat terwijl de chauffeur vrolijk naar ons zwaait terwijl hij ons uitlacht. De PIEP. Gelukkig komt er binnen het halfuur nog een bus die ons neeneemt.
Een prachtige weg voert ons naar Balik Pulau. Onderweg vermaken we ons met de medepassagiers, spelen we met een paar kinderen en genieten we van het uitzicht. De bus rijdt door jungle, langs plantages en door dorpen, zo nu en dan kunnen we een blik werpen op de zee en allerlei kleine eilandjes.

In Balik Pulau is niet veel te doen. Een aantal kleine winkeltjes, een markt, een paar moskeeën en restaurants en meer niet. Verschillende bewoners vragen ons dan ook maar direct op de man af wat we hier komen doen.
Hun verbazing wordt verklaard door het feit dat er helemaal geen bus is die ons verder brengt in ons rondje eiland! De info in de LP blijkt achterhaald, onverrichter zaken nemen we dezelfde (nog steeds mooie) route terug naar Georgetown.

Ach, zo hebben we de tijd om Georgetown te bekijken. Doordat onze ritjes van en naar de Indonesische ambassade toch wel wat tijd gekost hebben, zijn we daar nog niet aan toe gekomen. We nemen de bus naar de Jetty en starten daar onze wandeling. (Alle bussen rijden naar de Jetty, erg moeilijk is het dus niet om daar te komen...)

Langs de zee, waarvan we weinig zien omdat er een lelijk scherm voorstaat, lopen we naar de Victoria Memorial Clocktower. Trefwoorden: koliniale stijl, wit, loopt op tijd en wordt omringt door auto's die over de rotonde razen. Een foto waard dus :-)
Bij de klokkentoren liggen nog meerdere gebouwen in koloniale stijl, allemaal groot en fris in de verf, vele huisvesten tegenwoordig allerlei bekende internationale bedrijven.

We vereren ook het oude fort met een bezoek. Eigenlijk staan alleen nog maar de muren overeind, maar de inwoners van Penang zijn er maar wàt trots op! Er wordt dan ook vanalles aan gedaan om het fort voor touristen aantrekkelijk te maken: er lopen mannetjes rond in kleding van een paar eeuwen geleden (inderdaad, de kleren van de overheersers!) en er loopt zelfs een paardje aan een touw (arm beest...). Het grootse 'food festival' hebben we nét gemist (weg naar Borneo), maar aan de voorbereiding te zien was het heel wat...
Er zijn verder een paar mooie kannonen te zien, onder meer met het VOC logo, maar om daar nu mee te pronken...

Via Little India vervolgenden we de weg naar het hotel. In een tempel is één of ander Hinduïstisch feest, maar helaas hebben we niet kunnen achterhalen wàt er nu eigenlijk gevierd werd. Je moest in ieder geval hard bidden en goed je best doen en dan kreeg je wat je wenste :-) (Wie weet wat er op 28 juli 2004 gevierd werd, mag dit in mijn gastenboek vermelden!!!)
Ondanks dat ik weinig van het feest begrepen heb, ben ik wel uitgenodigd. En het was fantastisch! Alle mensen, met name de vrouwen, hebben hun mooiste kleding uit de kast gehaald. Hun sari's vormen een kleurrijk geheel. Overal is de geur van wierook, er zijn kaarsje en live-muziek en er worden bloemen, fruit en lappen (?) geofferd. Heel Little India rukt er voor uit, het is dan ook erg druk in de tempel. We worden van verschillende kanten welkom geheten en worden uitgenodigd om foto's te maken, wat ik eigenlijk een beetje raar vind. Maar goed, als het dan toch mag, kan ik de verleiding niet weerstaan... (Helaas zijn de foto's wat groenig door het TL-licht, ik vond het ongepast een flitser te gebruiken.)

Van Little India hoef je maar de weg over te steken om in China Town te komen, maar het is een wereld van verschil. Ineens schalt er geen muziek meer uit allerlei boxen en worden er geen 'Bollywood' films meer vertoond. Wel zijn er in China Town ook een hoop kleuren, maar veel minder tinten in details als in Little India. Enneh: ook de mensen zien er duidelijk anders uit! Grappig, ondanks dat de inwoners van beide wijken waarschijnlijk allemaal in Maleisië geboren zijn, hebben ze toch nog heel veel weten te bewaren van de cultuur van hun voorouders. En nu maar hopen dat ik niks overgenomen heb van de VOC-ers...

Overnacht in Hotel Continental, 5 Jl Penang, Georgetown
Groot hotel, toch gezellig, grote kamers met mooi onderhouden badkamers, erg klein zwembad.

Langkawi heeft eigenlijk niet veel meer te bieden dan zon, zee en strand. Onze boot vanuit Penang bereikt Langkawi aan het eind van de ochtend, volop tijd om te genieten dus...

We verblijven in het Sandy Beach Resort (Pantai Cenang), een resort dat eigenlijk geen resort mag heten (Sandy beach klopt daarentegen wel :-)), maar waar het desalnietemin goed vertoeven is. Op het strand staan enkele betonnen strandstoelen en het eten en drinken is zeker aan te bevelen, net als het uitzicht over het strand en de zee.

Wanneer aan het eind van de middag het weer betrekt besluiten we een bezoek te brengen aan Underwater World. Allerlei creaturen die normaal gesproken in de zee verblijven zijn hier te vinden, van haai tot Nemo-vis tot zwemmende beesten die geen vis mogen heten en die ik nog nooit eerder had gezien. Best een leuke activiteit dus, voor een uurtje.

Laman Padi was helaas dicht, ookal weet ik sinds mijn vrijwilligerswerk bij de Akha best hoe rijst groeit, de tentoonstelling had me grappig geleken. Geen idee trouwens waarom de tent dicht was, volgens de aanwezige folders had deze gewoon open moeten zijn. Ach, misschien had het personeel masaal zin in een snipperdag...

We vliegen vanuit Langkawi naar KL

Kuching betekent 'kat'. Waarom deze stad naar een kat vernoemt is, is me een raadsel, feit is echter wel dat er een aantal standbeelden met katten in de stad te vinden is. Deze zijn afgrijselijk!!! Maar goed, dat is mijn mening :-)

De levensaarder van Kuching is de Sungai Sarawak, een levendige rivier waarlangs een mooie promonade is aangelegd (Waterfront). In de avond herreizen hier allerlei eetstalletjes, de locale bevolking flaneert er vrolijk op los en het hele spectakel vormt een lust voor het oog.

Aan de noordelijke oever van de rivier is echter niet zoveel te beleven. Hier ligt het Istana (paleis) en het fort Margherita. Met een klein bootje kun je voor een paar ringgit naar de overkant om het fort te bewonderen, in het fort is trouwens een politie-museum gevestigd. Niet ver vanaf het fort ligt trouwens een orchideeëntuin.

Vlak langs de rivier loopt de Main Bazaar. Aan deze bazaar zijn allerlei kleine winkeltjes gevestigd, welke met name souveniers verkopen. Hier is veel handwerk van o.a. de Iban te vinden. Ook zijn er vele touroperators die excursies aanbieden naar de omgeving van Kuching, onder meer naar verschillende Longhouses, het Bako NP en het Semonngoh Orang Utang Rehabilitatie Centrum.
Aan deze weg ligt trouwens ook de tourist information. Hoewel kun kantoor vrij klein is, weet men een hoop. En wat me eigenlijk nog het meest verbaasd heeft, is dat de info die we kregen OBJECTIEF was. Ik verwachtte eigenlijk dat we linea recta doorgestuurd zouden worden naar het reisbureau dat de meeste commissie zou geven! Zo zie je maar weer, ondanks dat op veel plaatsen in Azië alles om commissie lijkt te draaien, is dit duidelijk niet altijd het geval!

Verder telt Kuching verschillende tempels. De oudste is de Chinese Tua Pek Kong tempel. Vlak bij het water, gelegen op een kleine verhoging, een kleurrijk gezicht.

Een paar straten verderop ligt de Hong San Tempel. Ook deze tempel is eigenlijk erg klein, maar toch leuk om even te zien.

Rondom het Padang Merdeka, richting busstation, ligt het koloniale hart van Kuching.

Overnacht in het Kunching Hilton, Jl Tunku Abdul Raman, 248200
Tja, het Hilton is luxe en heeft alles wat je hartje begeert. Prijs: RM 300. (wanneer je langere tijd blijft, kun je voor het zelfde geld een luxere en grotere kamer bedingen.)