Singapore: Het Engelse Singapore

Het centrum van Singapore wordt in tweeën gedeeld door de rivier van Singapore. Ten zuiden van de rivier vindt men nog straten die van de oude 19de-eeuwse Chinese stad zijn overgebleven. Tegenwoordig wordt dat gebied Chinatown genoemd, wat merkwaardig is in een stad die voor drie kwart uit Chinezen bestaat. Chinatown dreigt uit het stadsbeeld te verdwijnen. Iets meer naar de kust staan de wolkenkrabbers van het bankwezen en de handelskantoren. Zij slokken steeds meer oude gedeelten van de stad op. Daarmee gaat het karakteristieke Chinese gezicht van Singapore ten zuiden van de rivier verloren.
Het monumentale hart van het Engelse koloniale tijdperk ten noorden van de rivier lijkt een langer leven beschoren. In de 19de eeuw zijn hier Victoriaanse openbare gebouwen neergezet, die ook nu nog als zodanig dienst doen. Ook typisch Engels is de Padang, de grote voor sport geschikte grasvlakte in het centrum van de koloniale wijk. In dit Engelse Singapore kunt u een eerste wandeling maken.

Een bezoek aan de noordelijke oever kan het best beginnen bij het standbeeld van de stichter van de stad, Raffles. Op de plaats waar hij volgens de traditie voet aan wal zette, de Sir Stamford Raffles Landing Site, staat nu een standbeeld. De magere Engelsman kijkt uit over een Engelse omgeving met zijn rug naar de rivier. Het prachtige uitzicht op de zuidoever van de rivier, de talrijke wolkenkrabbers en de enkele oude Chinese huizen, blijft voor hem verborgen.

Vlak bij het standbeeld staat de Empress Place Building. Dit gebouw is tot stand gekomen in 1864 als onderkomen voor de koloniale overheid. Tegenwoordig is het een museum dat gespecialiseerd is in Aziatische kunst.

Raffles kijkt uit over het Victoria Theatre and Memorial (aan zijn rechterhand) en op het Parliament House (aan zijn linkerhand). Het Victoria Theatre werd tussen 1855 en 1862 gebouwd en was in gebruik als raadhuis van Singapore. In 1905 werd de Victoria Memorial Hall eraan toegevoegd. De beide gebouwen zijn door een klokkentoren met elkaar verbonden.
Het parlementsgebouw aan de andere kant van de straat is gebouwd in 1827. Oorspronkelijk was het een particulier herenhuis. Het is een schepping van George D. Coleman, de belangrijkste architect van de stad in de vroegste jaren van Singapore.

Over Parliament Lane, tussen beide gebouwen doorlopend, komt u bij de Singapore Cricket Club met uitzicht op de Padang. Als u dit gebouw aan de linkerkant passeert en de Saint Andrew's Road langs de Padang inloopt, ziet u links achtereenvolgens het neoklassieke Supreme Court (hooggerechtshof) uit 1939 en de City Hall, die in 1929 gereedkwam en het nieuwe onderkomen voor het stadsbestuur werd. Uit de bouw spreekt nog duidelijk de grandeur die de Britse overheid op het hoogtepunt van haar macht wilde uitstralen. Het klassieke gebouw met zuilen paste bij een wereldmacht. Op 12 september 1945 accepteerde Lord Mountbatten hier de overgave van de Japanse troepen.

Aan de overzijde van de Padang ligt de Queen Elizabeth Walk, een groenstrook waarin een aantal monumenten liggen. Eerst is er het Lim Bo Seng Memorial, dat de herinnering levendig houdt aan een in 1944 doodgemartelde verzetsheld. Even verder staat de cenotaaf, een monument voor de gevallenen in de twee wereldoorlogen.

Oorspronkelijk was dit park een open, vlak gedeelte van Singapore. Na de stichting van de stad werd het een park waar mensen wandelden en elkaar ontmoetten. Ook leende het veld zich voor het houden van sportevenementen. van maart tot september worden er in het weekend cricketwedstrijden gehouden en van september tot maart op zaterdagen hockey- en rugbywedstrijden. Op 9 augustus, National Day, gaat het gras schuil onder een immens aantal vlaggen en mensen. Ter gelegenheid van de nationale feestdag worden grote parades gehouden.
Aan het noordelijke einde van de Padang staat de Singapore Recreation Club (1883). Links ervan, eveneens omgeven door groen, verheft zich de Saint Andrew's Cathedral. Het neogotische gebouw kwam in 1862 in de plaats van een kerk die gebouwd was door de architect Coleman tussen 1834 en 1836. De bouw van de grote Anglicaanse kerk, ontworpen door Ronald McPherson, duurde zeven jaar. De toren was klaar in 1863. Het noordelijke en zuidelijke transept zijn recente toevoegingen aan de kerk. Het meest bezienswaardig in de witte kerk zijn de glas-in-loodramen. Iets noordelijker ligt een ander symbool van het koloniale tijdvak, hotel Raffles. Op weg ernaartoe passeert u het prachtige winkelcentrum Westin Plaza (links) en het War Memorial, dat uit vier bijna 70 meter hoge pilaren bestaat (rechts). Elke pilaar staat voor een bevolkingsgroep van Singapore, die alle geleden hebben onder de Japanse bezetting.

Het Raffles hotel is een langgerekt, wit gebouw dat recent een ingrijpende verbouwing heeft ondergaan; tegenwoordig maakt ook een uiterst luxueus winkelcentrum deel uit van het complex. Het hotel dat in 1886 werd geopend bestond aanvankelijk alleen uit het gedeelte aan de Bras Basah Road; het deel aan de Beach Road werd later gebouwd. Eigenaars waren de gebroeders Sarkie, die ook andere grote luxehotels in Azië bezaten. Het hotel teert op zijn koloniale faam en roept graag in herinnering dat grote Engelse auteurs hier hebben gewoond of gedineerd. Zo is kamer 10 van Noel Coward en suite 78 van Somerset Maugham. Er zijn nog een paar van deze 'heilige' plekken in het gebouw. Verder zijn de oude eetzaal, de Tiffin Room en de Billiard Room bezienswaardig. De kenners bestellen een Singapore Sling aan de Long Bar, een cocktail die hier voor het eerst in 1915 werd gemaakt, of houden zich op aan de Writers Bar.

Langs de gevel van het hotel aan de Bras Basah Road gaat u naar de hoek van Queen Street waar de Cathedral of the Good Shepperd (1846) staat. Het is de oudste, bewaard gebleven katholieke kerk. Er schuin tegenover staat een gebouw dat slecht enige jaren jonger is, de Saint Jospeh's Institution.

Bij de kruising met Bencoolen Street slaat u linksaf en loopt u recht op een ander 19de-eeuws gebouw af, het National Museum & Art Gallery. Het museum kwam gereed in 1886. Raffles had al veel eerder het initiatief genomen tot het aanleggen van een museumcollectie. Aanvankelijk was het een collectie over de geschiedenis van Singapore en over natuurlijke historie, later uitgebreid met een volkenkundige collectie en het beroemde jadebezit van Aw Boon Haw, de uitvinder van de tijgerbalsem.

Tegenwoordig bestaat het museum uit een historische afdeling die de geschiedenis van het gebied tot heden in beeld brengt, een afdeling van de cultuur van de baba's en de nyonya's (Chinezen die een groot deel van de Maleise gewoonten hebben overgenomen) en een verzameling waarin vooral het leven van de 19de-eeuwse immigranten in Singapore centraal staat, een keramiekverzameling en de al genoemde jadecollectie van de tijgerbalsemkoning. Ten slotte is er het bezit van de National University of Singapore: oude gebruiksvoorwerpen en godenbeelden.
In de Art Gallery ligt de nadruk heel duidelijk op de 20ste eeuw. De vaste verzameling bestaat hoofdzakelijk uit werk van lokale kunstenaars. Aardig is de Young People's Gallery, waar werk van kinderen wordt getoond. Ook is er een afdeling waar men de bezoekers uitnodigt mee te doen aan uitvoeringen van het schimmenpoppenspel of andere lokale spelen.

Achter het National Museum verheft zich een groene heuvel, Fort Canning Park. Het park is genoemd naar een fort uit 1861 dat de naam droeg van de toenmalige gouverneur-generaal van India: Canning. Van het fort resteert eigenlijk alleen nog de toegangspoort. Op de oude begraafplaats zijn de vroegste Europese bewoners van Singapore begraven. van de bungalow van Raffles en het gouverneurshuis, die er voor de bouw van het fort stonden, is niets bewaard gebleven.

Tegenwoordig staan er wel andere gebouwen. Zo is er het Van Kleef Aquarium, dat de verzameling van K. van Kleef in stand houdt. Hij schonk zijn collectie zeedieren in 1955 aan de stad Singapore.

De National Library aan de Stamfort Road staat naast het National Museum. Loop hieraan voorbij en sla rechtsaf de Armenian Street in en vervolgens linksaf de Canning Rise in. Hier staat de Armenian Church, een kerk die Coleman in 1835 bouwde in opdracht van een groep Armeense immigranten. Het godshuis is de oudst bewaard gebleven kerk in Singapore. Door Coleman Street kunt u dan weer teruglopen naar de Padang.